inscendence

ENNL

Inscendence & inscendental art

Definitions

from trans “across, beyond” + scandere “to climb”; from PIE *skand
= to spring, leap, climb beyond 

= the quality or state of excelling, surmounting, moving beyond or above the range of normal or physical human experience

= quality or process of going into nature (inner nature/one’s body and outward nature/the external world), into full experience,
toward wholehearted participation (& toward holoflux)

= art that offers pathways of primal, generative imagination toward the inscendental, i.e. the possible human experiences of inscendence (including a taste of holoflux);

Inscendental art in short

distance removal (visually, emotionally, spatially, …) 
primal participation (as with music, cognitive and precognitive)
visceral meaning-immersing (facilitating an erotics of art, not a hermeneutics!) (read more)

Description

In many contexts transcendence is considered a goal, a desired state, whether it be overcoming the “ego” or surmounting the “physical” or “material” limitations. Very frequently the state of one’s body is actually denied in the process.

Religious followers, spiritual seekers, transhumanists, virtual reality adepts, 
, commonly pursue some form of transcendence i.e. an escape.
This is highly problematic since it does not confront the world’s many problems at hand, on the contrary, it creates inner division and it cultivates resignation and passivity.

Transcendence is good if it is just a phase, it can be insightful, but transcendence without grounding and effects on our whole organism,  has little meaning.

©  Alex Grey

Transcendental art definitely has its merits.
However, it is a mix of fantasy, felt experience and/or hypothesis. It usually generates distance for the observer because the images are out of reach or hard to fathom.
As the transcendental picture is not directly accessible, it easily becomes artificial, superfluous eye candy, an aesthetic work of science fiction.
Purely mental identification with a fantasy image is a limited affair.

Transcendental art is not to be rejected, we just want to complement with more accessible ways of depicting.

When we inscend, we take a step back or down,
returning to our inborn nature, our pre-rational core.

Inscending involves a more contextual, intuitive approach to life and our surroundings,
rooted in the physical world (body and wider environment/context).

It is an inner process of connection, relation, integration.
It involves equanimity with all that is, both joyful and painful.
It affects awareness, agency and responsibility.

One could also say that inscendence is finding transcendence in ordinary, everyday life, which fundamentally alters one’s daily reality.

Inscendence could prove indispensable to fully confront the ecological crisis, the climate emergency and the crisis of meaning.

Inscendental art aspires to close or narrow the gap between the mind’s eye and the world and the body.
Pictures/forms that have a directness, a liveliness to them, so that one feels moved to join in and participate, empathize, sympathize, feel compassionate.
During the creation process, subject and object are undivided. Becoming one with the subject matter they are trying to depict, the artist (and viewer?) are in a wildly creative yet subtle zone of impressions, intuitions and expressions.

Inscendental art is meant to spark insight into the infinite richness of nature and the world, altering primary perception in the observer. A work of art can make us look differently at the world after seeing it, even altering our conception of what we consider reality. David Hockney’s later landscape work is a great example of this, bringing out aspects of color and spatiality that elude many of us.
Essential to this key feature is the artist’s ardor to look more attentively and to become aware of their primal, generative imagination, i.e. how images are formed unconsciously by body and mind, which in turn can inspire new ways of imagining and capturing the fruits on canvas/paper/clay/


© David Hockney Foundation

Inscendental art is usually a combination of abstraction and photographic elements, it is the merging of abstraction and naturalism, more akin to how we actually perceive the world, could perceive the world differently and how we can participate in/with it. It tries to unlock human imaginative potential.
It aims to question what is considered “real” or “realistic”, breaking away from the ubiquitous conventions of linear perspective and photography. This is why we came up with the term ‘phorography‘, to push the importance of ‘phororealism’

As remarked by David Hockney, in Chinese painting it is said that you need the eye, the heart  and the hand to create great works. Two will not do.

More info in the FAQ below.

“contexting” &“generative imagination” (Hoorne)
“shinjin datsuraku” (Eihei Dƍgen)
“final participation” (Owen Barfield)
“proprioception of thought” (David Bohm)
“holoflux/holomovement” (David Bohm)
 “rheosoma” (Lee Nichol)
“attunement through the body” (Shigenori Nagatomo)
“eutierria” (Glenn A. Albrecht)

“(Inscendence is ) the impulse not to rise above the world (transcendence)
but to climb into it, seek its core.” (Thomas Berry)

PreviousNext
1234

Frequently Asked Questions

No, this lively, participative quality has existed for a very long time.
It is present in Chinese and Japanese prints and paintings, in certain comic strips, in art movements from the past (impressionism, post-impressonism, cubism, …), and it goes back to paintings and hand stencils made by Neanderthal people about 40,000 years ago(!).

©  Franquin

Hokusai

It could be one some day. The idea of stressing inscendence and the observer’s participation is to highlight a quality that has existed for millennia in human art and human expression.

At first glance, one can see many similarities with Post-Impressionism (which never was a movement anyway, just a label).
However, many Post-Impressionists had an overly subjective approach to their subject matter.
Inscendental art aspires to inscend the subjective and objective approach, integrating them in a holistic approach.

In a way this is a new approach to Realism/Naturalism, but explicitly breaking away from photography (see: phorography).
From our point of view many of Van Gogh’s paintings are inscendental in nature.

No doubt! But the artwork is moving more and more in that direction.

Inscendence can be considered a gateway to holoflux, or at least, to get a taste of holoflux;

Inscendence can be reached without imagination, but if art or imagery is involved, a so-called generative imagination is crucial to have a more direct and participative way of engaging, of creatively regenerating or co-generating what one is confronted with.
In other words: a static, photographic perspective cannot resonate with the dynamic actuality of the world (and the artwork, if applicable).
In music, the flowing, ineffable qualities are usually obvious and easy to step into, and in video too to some extent (but the subject-object dichotomy is much more present usually), triggering resonance and fine sensibilities within the listener or viewer. This flux resonance can also be triggered visually, by means of the body and generative imagination.

Movement and context are key.

Inscending is the movement toward contexting (a form of generative imagination), since our body is the most immediate context that we can be intimately in touch with. Inscendence is a somatopsychic process where mental subjectivity and body-as-object fall away to a state of somatic agency.
In simple words: intuition, (formerly) unconscious processes broaden perception, and other functions of the organism, the active context informs the organism.

Contexting is participatory

Inscendental art is not an illustration of an idea or a static representation, it attempts to convey a living context in which you can participate (or not)

Not at all! But it can help you what to look at, and to discover inscendental qualities across art movements, throughout art history.

Transcendental art tends to be largely Utopian, depicting altered states of consciousness, idealized image of what the “new age” would look like.
In general, there is even more distance between the viewer and transcendental art than between the viewer and more traditional, naturalist art.

Inscendental art attempts to be actually non-dual in nature, in its generation of form, space, movement and time, by luring the viewer into participation and engagement through creative perception/imagination.

From time to time, we like to come up with new terms. After multiple considerations for a word that described what has been bubbling up in our artwork in recent years, at the same time focused on our issues with the word ‘transcendence’, ‘inscendence’ seemed the most fitting.

A quick internet search showed that someone beat us to it in the late ’90s:  Thomas Berry (01914 – 02009), cultural historian and spiritual ecologist.
To our surprise, the meaning he gave to ‘inscendence’ was pretty much in line with our thinking, it broadened our initial perspective even.

For sure, music is probably the most potentially inscendental art form out there. Music that feeds the soul and that moves body and mind, that is. It can be found in many genres.

– Creutzberg – 02020 – “Inscendence and Re-awakening to the Ecological Self with Thomas Berry” 

back to Foundations

Inscendentie

& Inscendente kunst

transcenderen: van trans “over, voorbij” + scandere “klimmen”; van PIE *skand
= springen, klimmen

transcendentie = overstijging; bovenzinnelijk bewustzijn;

inscendentie = het proces van in de wereld klimmen, in de volle menselijke ervaring; volledige participatie

Op veel terreinen wordt transcendentie gezien als het ultieme doel, een gewenste staat van zijn, zij het door het overstijgen van het “ego” of door het overstijgen van lichamelijke of materiĂ«le beperkingen.
Religieuze volgers, spirituele zoekers, transhumanisten, fans van virtuele realiteit en “the metaverse”, … ze zijn allemaal op zoek naar een vorm van transcendentie, d.w.z. een vlucht.
Dit is erg problematisch aangezien transcenderen niet de vele wereldproblemen in beschouwing neemt of aanpakt, integendeel, het zorgt voor innerlijke verdeeldheid en cultiveert terugtrekking en passiviteit.

(c) Alex Grey

Transcendente kunst heeft zekere haar verdiensten.
Echter, het is veelal een mix van fantasie, beleefde ervaring en vrije aannames. Het creëert doorgaans afstand voor de kijker omdat de beelden moeilijk te vatten of te bereiken zijn.
Omdat een transcendente afbeelding niet direct toegankelijk is kan die gemakkelijk vervallen in een soort artificieel werk van science fiction, oppervlakkige strelingen voor het oog.

Transcendente kunst moet zeker niet verdwijnen, we willen enkel iets complementair maken met meer toegankelijke manieren van afbeelden.

Wanneer we inscenderen nemen we een stap terug of naar onder, keren we terug naar onze aangeboren natuur, onze pre-rationele kern.
Dit betekent een meer contextuele, intuĂŻtieve benadering van het leven en onze omgeving, gegrond in de fysieke wereld (het lichaam en de omgeving).


Inscendentie zou wel eens onmisbaar kunnen zijn om de ecologische crisis, de klimaaturgentie en de crisis rond zingeving in het leven aan te pakken. 

Inscendente kunst beoogt om de kloof tussen het bewustzijn en de wereld + het lichaam te verkleinen of te dichten.

Afbeeldingen die een directheid, een levendigheid in zich dragen, zodat men bewogen wordt om erin mee te gaan en te participeren, mee te leven, mee te voelen, …
Tijdens het creatieve proces valt het onderscheid tussen onderwerp en voorwerp weg. EĂ©n wordend met het onderwerp dat ze trachten weer te geven, begeven kunstenaars (en de kijkers?) zich in een wilde maar subtiele creatieve zone vol impressies en expressies.

Inscendente kunst is bedoeld om inzicht te geven in de oneindige rijkdom van de natuur en de wereld, en om de primaire blik van de kijker te veranderen.  Een kunstwerk kan ons anders doen kijken naar de wereld na het gezien te hebben, of zelfs onze bevatting van de realiteit wijzigen. David Hockney’s latere periodes zijn een goed voorbeeld hiervan, met zijn manier om bepaalde aspecten qua kleur en ruimtebeleving naar voor te brengen die aan de meeste mensen voorbij zouden gaan.
Het is hierbij essentieel dat de kunstenaar volhardt in het beter observeren en het bewust worden van de verbeeldingsprocessen, d.w.z. hoe beelden onbewust worden gevormd door lichaam en geest, een bewustwording die op zijn beurt nieuwe manieren van kijken/verbeelden kan bewerkstelligen, met andere resultaten op het canvas/papier/…

Inscendente kunst is meestal een combinatie van abstracte en figuratieve, meer fotografische elementen, het is een soort samengaan van abstractie en naturalisme, meer verwant met hoe we de wereld in levende lijve zien, hoe we ze zouden kunnen zien, en hoe we erin/ermee kunnen participeren. Het tracht menselijk verbeeldingspotentieel te ontsluiten.
Inscendente kunst probeert te bevragen wat “echt” of “realistisch” is, terwijl het losbreekt van alomtegenwoordige conventies van lineair perspectief en fotografie. (Dit is de reden waarom we de term ‘forografie‘ uitvonden, om het belang van ‘fororealisme’ duidelijk te maken.

Meer info in de veelgestelde vragen hieronder.

(c) David Hockney Foundation

“contexting” &“generatieve verbeelding” (Hoorne)
“shinjin datsuraku” (Eihei Dƍgen)
“final participation” (Owen Barfield)
“proprioception of thought” (David Bohm)
“holoflux/holomovement” (David Bohm)
 “rheosoma” (Lee Nichol)
“attunement through the body” (Shigenori Nagatomo)
“eutierria” (Glenn A. Albrecht)

“(Inscendence is ) the impulse not to rise above the world (transcendence)
but to climb into it, seek its core.” (Thomas Berry)

PreviousNext
123

Veelgestelde vragen

Nee, absoluut niet! Deze participatieve kwaliteit in de kunst bestaat al zeer lang.
Het is o.a. terug te vinden in Chinese en Japanse prentkunst en schilderijen, in bepaalde beeldverhalen (strips), in vroegere kunststromingen (impressionisme, post-impressionisme, kubisme, …) en gaat zeker al terug naar schilderingen en handstencils gemaakt door Neanderthalermensen z’on 40.000 jaar geleden(!).

(c) Franquin

Hokusai

Misschien. Het idee om inscendentie te benadrukken en de participatie van de kijker is om een kwaliteit te belichten die al millennia lang bestaat in menselijke kunst en expressie.

Op het eerste zicht zijn er veel overeenkomsten met Postimpressionisme (wat nooit echt een beweging was maar gewoon een label).
Echter, veel Postimpressionisen hadden een uitgesproken subjectieve benadering van hun onderwerpen. Inscendente kunst streeft ernaar om het subjectieve en het objectieve te inscenderen, d.w.z. ze integreren in een meer holistische benadering.

Ergens is dit een nieuwe inkleuring van Realisme/Naturalisme, met daarbij een expliciete breuk met fotografie.

Ongetwijfeld! Maar het werk gaat wel steeds meer in die richting.

Beweging is cruciaal.

Inscenderen is de meest fundamentele vorm van contexten aangezien het een somatopsychisch proces is waar mentale subjectiviteit en het lichaam-als-object wegvallen, om plaats te maken voor een soort lichamelijk handelen.
Simpeler gezegd: intuĂŻtie, (voorheen) onbewuste processen nemen de perceptie over, en soms ook andere activiteiten.

Inscendente kunst is geen illustratie van een idee of een statische representatie maar probeert om een levende context weer te geven waarin men kan participeren (of niet).

Zeker niet! Maar het kan helpen om te begrijpen waar je naar zit te kijken, en om inscendente kwaliteiten te herkennen doorheen de kunstgeschiedenis.

Transcendente kunst neigt heel sterk naar utopische gedachten, en geeft veranderde bewustzijnsstaten weer, geidealizeerde beelden van hoe het “new age” eruit zou moeten zien. Over het algemeen is er meer afstand tussen de kijken en transcendent werk dan tussen de kijker en meer traditionele, naturalistische kunst. Inscendente kunst ligt dichter bij de wereld zoals we ze waarnemen.

terug naar Fundamenten